Wetenschap

 

Wetenschap suggereert dat het zich bezig houdt met het weten; een soort van onbetwiste zekerheid ten aanzien van zekere feiten. Maar als ik even terug kijk naar mijn vorige blog over de innerlijk en de uiterlijk wereld, dan kom ik tot de conlusie dat de wetenschap onderdeel is van de innnerlijke wereld. En dan is het niet helemaal zo zeker meer ...

Wat we doen in de wetenschap, is een model bouwen van de werkelijkheid en daar vervolgens conclusies aan verbinden. Dat is niet altijd even succesvol; het blijft lastig om het weer te voorspellen, daarentegen zijn we weer wel in staat een robot op Mars te laten landen.

Hoe gebruiken we de wetenschap dan, of wat is het doel ervan?

De wetenschap gebruiken we om vat te krijgen op onze werkelijkheid; enerzijds door vooruit te kijken naar wat er aan komt (bijvoorbeeld het weer, maar ook onze gezondheid) en anderzijds door te onderzoeken wat de oorzaken zijn van een bepaalde situatie (om er vervolgens iets mee te doen of iets aan te veranderen). Hiervoor is het een bijzonder krachtig hulpmiddel.

Veel welvaart hebben we te danken aan de wetenschap. Maar laten we eerlijk zijn; het blijft een model en daarmee een verzinsel; en zelfs een geloof. Zo dacht men ooit dat een atoom ondeelbaar was. Door nieuwe inzichten is het model weer aangepast en verfijnd, waardoor het weer beter wordt, maar perfect zal het nooit worden, dat is zelfs wetenschappelijk bewezen door Kurt Gödel. Deze wiskundige bewees dat elk complex systeem een tegenspraak in zichzelf bevat. (voor de belangstellenden adviseer ik zeker het boek: Gödel, Escher, Bach van Douglas Hofstadter eens te lezen).

Dus de wetenschap is een waardevol instrument, maar zoals bij alle instrumenten, moet je weten hoe je het gebruikt en moet je je bewust zijn van de tekortkomingen.